Auteur: casvandenberg

De bomen zijn, op een enkel blad na, helemaal kaal en de border is bedekt onder een dikke laag afgevallen bladeren. Daaronder is het warm en zijn de planten beschermd tegen vorst. Andere jaren haalde ik dat blad halverwege februari weg en hield ik de weersverwachting scherp in de gaten. Werd er vorst verwacht dan liet ik het nog liggen om zo de planten tegen bevriezen te beschermen. Vorig jaar heeft het nauwelijks gevroren toen was ik te laat met het weghalen van het blad want ver voor het eind van januari kwamen de krokussen en de anemonen al op. Ze waren door de dikke bladlaag bijna niet te zien en het weghalen zorgde voor beschadiging van de tere bloemen. Nu ben ik van plan om direct in de eerste week van het nieuwe jaar de border op te schonen. Tenzij het tegen alle verwachtingen in toch nog winter wordt.

Aan de planten is goed te zien dat het klimaat verandert, warmer wordt. Vorig jaar heeft mijn witte roos de hele winter gebloeid. Ook nu eind november staat zij volop in bloei, en ook de andere rozen in mijn tuin maken bloemknoppen aan. Eerst vond ik het geweldig. Rozen zijn een van mijn lievelingsplanten en alle rozen in mijn tuin geuren. Dat ik daar de hele winter van genoot was toch fantastisch. Maar nu is dat anders, nu maak ik mij zorgen.Planten hebben hun winterrust nodig. De groeikrachten moeten zich terugtrekken om tijdens hun winterslaap te dromen van het voorjaar en de zomer. Dromen van de bijen die zij zullen voeden en die op hun beurt het stuifmeel meenemen naar de volgende bloem. 

SPEENKRUID

Ik heb een hekel aan speenkruid. Het bloeit geel in mijn blauw-paarse tuin. Het woekert en verdringt de planten die ik in het vroege voorjaar wil zien namelijk anemone blanda.

De krokussen en de sneeuwklokjes bloeien eerder en hebben geen last van het speenkruid. Ik haal ieder zo veel mogelijk weg maar het is ongegonnen werk. In de buur tuinen mag dit kruid zijn gang gaan en breidt zich dus vrolijk uit. Natuurlijk kan ik denken laat maar in mei verdwijnen ze vanzelf maar dan zit ik volgend jaar met alleen nog maar speenkruid en groeit er niets anders meer.

Het begin is er. Vandaag weer in de tuin gewerkt. Het is koud en ik hield het maar een half uur vol. Ik kreeg zulke koude vingers dat het niet meer te doen was en ik naar binnnen ging. Dat was jammer want verder had ik het niet koud. Ik was warm gekleed in een jas met daarover mijn wollen tuintrui.

Overal komen de sneeuwklokjes op en hier en daar heb ik wat oud blad opzij geveegd zodat ze nu goed te zien zijn. De kippen werden daar ook blij van want onder al dat natte oude blad vinden zij dan weer iets eerbaars. Ze tokken zachtjes en ik praat terug. Mijn voornemen is om elke dag, al is het maar een half uur, in de tuin te werken. Ik was weer zo geinspireerd na het zien van de eerste aflevering van Monty in Amerika. Wat weer een prachtige tuinen en natuurlijk ook een die aangelegd is door Piet Oudolf.

Nu dat het jaar bijna afgelopen is en de herfst overgaat in de winter kijk ik dankbaar terug op het afgelopen tuinjaar. Ik kan alleen maar zeggen, dank je mijn tuin voor alle vreugde, voor al het genieten. Vaak, als ik buiten ben en in je rondloop, zou ik wel een met je willen worden. Soms lijkt het of je fluistert, alsof je mij verteld wat je nodig hebt, welke planten zorg nodig hebben, waar er disbalans is. Op andere dagen waai je door mij heen en neem ja al mijn somberheid mee. En zodra ik dan in de schaduw van de linde of de appelboom zit, genietend van de warmte van de zon, dan voel ik hoe alle moeheid uit mij stroomt en hoe jij mij verkwikt. Dus dank je lieve tuin voor het afgelopen jaar.

AARDEN

Ik lig hier stil, wijd uit,

de koude weste wind

legt een ijzige witte laag

over mijn zwarte huid.

Ik wacht op de zon met haar

strelend koesterende warmte

die diep in mij doordringt

mij tot leven wekt, dan

woelt en krioelt het in mij.

Kruipende wortels houden

mij bij elkaar groen breekt

mijn zwarte huid open.

Ik kleef aan je laarzen

wil je wortels geven, inlijven,

samen fluisteren en dromen

van hoe mooi het word.

Jij draait je om naar iemand achter je.

‘Kijk!’ zeg je ‘de brandende liefde bloeit.’

Carella van den Berg

Afgelopen dinsdagnacht was er een vreselijke storm. Code oranje voor het hele land. Meestal zijn die code waarschuwingen wat overdreven maar dit keer was het raak. Het ging heel erg te keer. Zo zelfs dat de Balsem Populier die in de Wiershoecktuin staat omwaaide. Iedereen was geschokt want de boom is erg geliefd. Hij ruikt heel erg lekker, vooral als je in zijn schaduw van een warme zomerdag geniet.

De schade aan het dak valt mee een paar deuken in de ijzeren dakplaten en een paar ramen kapot. De afgelopen dagen is een tuinbouw bedrijf bezig geweest om alles op te ruimen. Het plan is om een stuk stam van ongeveer 1.90 meter rechtop te zetten. De ontwortelde kluit wordt terug gezet in het gat en dan hopen dat hij zich weer hecht en gaat uitlopen.

Als de clematis bloeit dan vliegen ook de jonge mussen uit. Ze zitten in de appelboom en bedelen met trillende vleugels om eten bij hun ouders. Ik ben altijd weer blij om, soms wel meer dan tien, jonge mussen te zien! Dat geeft hoop en bewijst dat het zinvol is om te voeren. Het is altijd een druk komen en gaan bij pittensilo. En ook de verpot wordt snel leeggegeten. De vaste klanten van deze snackbar zijn koolmezen, mussen, groenlingen, kraaien, bonte specht. Alle pitten die gemorst worden en op de grond vallen zijn voor de merels. Vandaag zag ik drie jonge merels achter vader merel aan huppen en om eten bedelen. Vader merel is erg waakzaam en roept en waarschuwt voortdurend.

De lente is nu echt losgebarsten, al mijn vaste planten hebben de winter goed doorstaan en komen allemaal op. Ik ben altijd weer blij als ik die groene puntjes te voorschijn zie komen! Het is als het weerzien met oude vrienden zo ontroerend en vreugdevol. Er zijn al een aantal vogelnesten, een merelnest in de klimop en in de Lindeboom in een nestkastje  koolmeesjes. De merel heeft al jonge want vader en moeder merel zie ik nu heel vaak met een snor van wormen de heg in vliegen.