Mijn tuin mijn passie
Elk jaar word ik weer geïmponeerd door deze plant die met zijn kalme vansprekende groei overtuigend zijn plek inneemt. Over een maand is hij helemaal verdwenen en dan laat in het voorjaar komt hij terug. Al twijvel ik ieder voorjaar weer omdat het lang duurt voor er iets te zien is. Maar dan voor ik het weet staat hij daar weer, breeduit als een zwijgende wachter.
Ik had nooit veel succes met tulpen. Op Gardeners World zag ik dat tulpen bollen in potten een betere kans van slagen hebben. Ik koos voor oranje en rode tulpen en die komen allemaal op. Nog even wachten tot ze nog wat groter zijn dan zet ik de potten verspreid door de tuin. Dat wordt een schitterend gezicht. 😁
In de blauw paarse tuin zijn de sneeuwklokjes bijna uitgebloeid en worden opgevolgd door de crocussen.
De herfst is al aardig gevorderd , toch bloeien er nog een paar planten in de tuin. Zoals de oranje Crocosmia. En ook Oost-Indische Kers die met zijn lange ranken in de heg omhoog geklommen is.
En ‘the last rose of summer’ de Westerland roos. De grote heerlijk geurende bloemen, verkleuren van oranje naar perzik naar lichtgeel. Nog even genieten tot dat de eerste nachtvorst daar een einde aan maakt!
Intussen maak ik een lijst van bollen die ik wil bestellen. Zoals de Anemone Blanda die ik geweldig vind. Vroeg in het voorjaar komen ze te voorschijn en als de zon maar even schijnt gaan de bloemen open alsof ze hartstochtelijk juichen.
De leilinden zijn bijna kaal, bij het minste zuchtje wind laten ze het geel geworden blad vallen. Zachtjes dwarrelen die naar beneden en landen op het grasveld als stralende zon-selfies.
Ik houd van de herfst, als na de uitbundigheid van de zomer de planten langzaam terugtrekken en afscheid nemen. Een weemoedig vaarwel vervult van een blij verlangen naar de rust diep onder de grond. Daar is het warm, zijn ze samen met de zorgwerkers van de donkere aarde, de wormen, torren, schimmels en elementenwezens. Nu, en straks in de winter, is de tijd waarin wij mensen plannen smeden voor de lente en de zomer. Welke bollen we gaan planten, welk zaad we gaan voortrekken, moeten er nog nieuwe planten komen, enzovoort. De afgelopen maanden hebben we, als het laatste velletje toiletpapier gebruikt was, de toiletrol bewaard om die te gebruiken als kweekpotjes voor de zaailingen. Die kunnen dan met rol en al de aarde in. Dankbaar denk ik terug aan al het moois dat groeide en bloeide en treur om die planten die het niet gered hebben. Zoals de lobelia die in een nacht kaal gevreten werd door de slakken. Ik denk aan een van mijn lievelingen die ik steeds weer probeer en die ik toch niet genoeg beschermen kan tegen die veelvraten de Ligularia Dentata. De komende tijd ga ik iets knutselen met koperdraad en worteldoek om mijn kwetsbare planten te beschermen. Want ik weet dat die slijmerige schrokkers de aanraking met koper niet verdragen.
Deze vlinder kende ik niet. Op de site van de vlinderstichting zag ik dat het een buxusmot is. Deze mooie vlinder, afkomstig uit Azië, is de oorzaak van veel tuinleed.
De rupsen eten de buxus struiken kaal. Deze foto maakte ik in de tuin van de buren. Het ziet er treurig uit!
Er is allerlei gif in de handel om de rupsen te bestrijden maar daarmee dood je ook veel vogels omdat die de vergiftigde rupsen eten. Gelukkig kun je ze ook op een biologische manier bestrijden door de planten te bespuiten met nematoden. Dit zijn microscopisch kleine aaltjes, die de rupsen parasiteren en doden. Nematoden zijn te koop via Ecostyle. Nematoden zijn werkzaam bij een temperatuur vanaf 6 °C. Maar vaak zit er niets anders op dan de struiken in het geheel te verwijderen en iets anders te planten.
Gister naar Tuingoed Folz geweest omdat ze herfstuitverkoop hielden dus een buitenkans om goedkope plantjes te kopen. Het was prachtig weer met strak blauwe luchten boven het wijde Groninger land. Dus de rit erheen was al een traktatie en toen op de tuin, waar het gezellig druk was. kijken en zoeken en vinden. Want het is gelukt! Ik heb Crocosmia McKensey, Geum en Helleniums ‘moerheim beauty gekocht.
Ik hou van kale bomen. De grillig gevormde zwarte takken die omhoog wijzen. Zonder het blad wordt de ware aard van een boom zichtbaar, niets wordt meer verhuld door die laag van groen blad. Ik kan soms naar mensen kijken en denken, laat je blad vallen, toon mij je ware aard. Laat mij het grillige, zwarte zien dat je verbergt achter je mooie buitenkant . Als al het oude is afgevallen wordt de belofte van het nieuwe zichtbaar net zoals bij kale bomen de knoppen van het volgende seizoen zichtbaar zijn.
In de appelboom hangt, naast de houder met zonnebloempitten, een pot vogelpindakaas. Die is zo opgehangen dat er alleen kleine vogels bij kunnen. Toch is er een ekster die het probeert. Hij, groot, zwart witte veren, stompe snavel, lange staart, hangt met zijn poten aan de rand van de glazen pot. Door snel met zijn vleugels te fladderen weet hij zijn evenwicht te bewaren. Om een hap te nemen moet hij zijn kop ver vooroverbuigen. Zijn snavel schiet langs de pot, zijn poten glijden weg. Fladderen, poten vastklemmen, kop buigen eindelijk lukt het. De ekster gaat met zijn bek vol pindakaas op een tak zitten, slikt, veegt zijn snavel schoon, krast een paar keer en gaat dan weer aan de pot hangen voor de volgende hap.
LIDWINAGAARDE 